អុតស្វាជាវីរ៉ុសដែលឆ្លងពីសត្វទៅមនុស្ស មានរោគសញ្ញាស្រដៀងនឹងជំងឺអុតស្វាយ ប៉ុន្តែមិនសូវធ្ងន់ធ្ងរទេ។ អុតស្វាកើតឡើងជាចម្បងនៅអាហ្វ្រិកកណ្តាល និងភាគខាងលិច ដែលជាធម្មតានៅជិតព្រៃត្រូពិច ប៉ុន្តែឥឡូវនេះកំពុងកើតមានកាន់តែខ្លាំងឡើងនៅក្នុងតំបន់ទីក្រុង។ សត្វពាហនៈរួមមានសត្វកកេរ (អំបូរសត្វកំប្រុក) និងអំបូរសត្វស្វា ដែលមិនមែនជាមនុស្ស (ពពួកស្វា)។

ការប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់ នឹងឈាម សារធាតុរាវចេញពីរាងកាយ ស្បែក ឬដំបៅ របស់សត្វដែលមានមេរោគ និងការទទួលទានសាច់ និងផលិតផលផ្សេងៗពីសត្វមានមេរោគ ហើយចំអិនមិនបានល្អ ជាកត្តាហានិភ័យ។ ការចម្លងពីមនុស្សទៅ មនុស្សអាចបណ្តាលមកពីការប៉ះពាល់ជិតស្និទ្ធជាមួយ សារធាតុពីផ្លូវដង្ហើម របួសស្បែករបស់អ្នកមានមេរោគ ឬវត្ថុទើបតែឆ្លងមេរោគថ្មីៗ។ មេរោគ​នេះ​ក៏​អាច​ឆ្លង​ពី​ម្តាយ​ទៅ​ទារក​តាមរយៈទង​សុក ឬ​អំឡុងពេល និង​ក្រោយពេល​សម្រាល​។

រយៈពេលឆ្លងចូលក្នុងខ្លួន រហូតដល់ចេញរោគសញ្ញា សម្រាប់ជំងឺអុតស្វាជាធម្មតាមានរយៈពេលពី ៦ ទៅ ១៣ ថ្ងៃ។ បន្ទាប់ពីរយៈឆ្លងចូលក្នុងខ្លួន វាមានរោគសញ្ញារោគសញ្ញាដូចជា គ្រុនក្តៅ ឈឺក្បាលធ្ងន់ធ្ងរ ហើមកូនកណ្តុរ ឈឺខ្នង ឈឺសាច់ដុំ និងហេវហត់អស់កំលាំងធ្ងន់ធ្ងរអាចកើតមានឡើង។ កន្ទួលអាចកើត មាន​នៅលើមុខ (៩៥%) បាតដៃ និងបាតជើង (៧៥%) ភ្នាសមាត់ (៧០%) និងប្រដាប់បន្តពូជ (៣០%) ដែលខ្លះអាចប្រេះបែក រមាស់ ហើយបន្ទាប់មកមានស្នាម។ រោគសញ្ញាខាងលើជាធម្មតាមានរយៈពេលពី ២ ទៅ ៤សប្តាហ៍ ហើយអត្រាមរណភាពករណីមានចាប់ពី 0 ទៅ 11% ដែលអាចខ្ពស់ជាងចំពោះកុមារតូចៗ។

បច្ចុប្បន្ននេះមិនមានការព្យាបាលប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពសម្រាប់ជំងឺអុតស្វានេះទេ (ទីភ្នាក់ងារឱសថអ៊ឺរ៉ុប បានផ្តល់អាជ្ញាប័ណ្ណតែថ្នាំជំងឺអុតស្វាយ “tecovirimat” ជាការព្យាបាលពិសោធន៍សម្រាប់ជំងឺស្វាយ)។ ទោះជា​យ៉ាងណាក៏ដោយ វ៉ាក់សាំងជំងឺអុតស្វាយគឺប្រហែល ៨៥% មានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការការពារ ការឆ្លងវីរ៉ុសអុតស្វា។ អុតស្វាមិនគួរឱ្យភ័យខ្លាចទេ ហើយអ្នកជំនាញមកពីប្រទេសផ្សេងៗ យល់ស្របថា ជំងឺរាតត្បាតនេះនឹងមិនបង្កឱ្យមានការឆ្លងជាសកលនោះទេ។ ចាប់តាំងពីការចាក់ថ្នាំបង្ការ ជំងឺអុតស្វាយ ត្រូវបានបញ្ឈប់នៅឆ្នាំ ១៩៧៩ ប្រជាពលរដ្ឋដែលកើតបន្ទាប់ពីនោះត្រូវបានណែនាំអោយទទួលថ្នាំបង្ការ ជំងឺអុតស្វាយ ដើម្បីការពារការឆ្លងមេរោគជំងឺស្វាយ។ ដូច្នេះ​ហើយ ផល​ប៉ះពាល់​នៃ​ជំងឺអុតស្វា​លើ​ប្រជាជន​ទូទៅ​នឹង​មាន​តិចតួច​បំផុត។

អ្នកក៏អាចអនុវត្តជំហានខាងក្រោមដើម្បីការពារការឆ្លងអុតស្វានេះ៖

• ជៀសវាងការប៉ះពាល់ជាមួយសត្វដែលអាចផ្ទុកមេរោគ។
• ជៀសវាងការប៉ះពាល់ជាមួយសម្ភារៈណាដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយសត្វឈឺ ដូចជាគេងក្បែរជាដើម។
• អ្នកជំងឺដឹងច្បាស់ថាឈឺ គួរតែនៅដាច់ដោយឡែកពីគេនៅផ្ទះ ហើយជៀសវាងការប៉ះពាល់ អ្នកផ្សេង។
• បន្ទាប់ពីប៉ះពាល់អ្នកឆ្លងមេរោគ សូមលាងដៃជាមួយសាប៊ូ និងទឹក ឬប្រើទឹកអាកុលលាងដៃ។
• នៅពេលថែទាំអ្នកជំងឺ សូមពាក់ស្រោមដៃ និងឧបករណ៍ការពារផ្ទាល់ខ្លួន ប្រសិនបើចាំបាច់។